หาคนที่ “ใช่” สำหรับคุณ

ผมมีพนักงานแม่บ้านคนหนึ่งชื่อ นุ้ย เป็นคนอำเภออมก๋อย เชียงใหม่ ตลอดเวลา 3 ปีที่ผมได้ร่วมงานกับนุ้ยผมมีความสุขมาก เพราะนุ้ยเป็นแม่บ้านที่ฉลาด ขยันสุดๆ มุ่งมั่นทำงานโดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย ทำงานด้วยความพากเพียรเสมอต้นเสมอปลาย อายุผมก็ 50 ปีแล้วครับแต่ก็ยังไม่เคยเห็นแม่บ้านคนไหนที่ขยันเท่านี้มาก่อน

ผมมีหน้าที่หาคนเก่ง คนดี คนที่ใช่มาร่วมงานกับโปรซอฟท์ ผมยอมเสียเวลานานสักหน่อยเพื่อให้ได้คนดีที่สุด คนที่ใช่สำหรับผม ผมไม่อยากมาแก้ปัญหาที่ตัวบุคคลภายหลัง สำหรับคนที่ไม่ใช่ผมก็ไม่เคยเก็บไว้เลย เพราะมันเสียเวลาทั้งเราและเขา ในเมื่อเราไม่มีความสามารถจะไปพัฒนาปรับปรุงเขาได้ เราก็ควรส่งต่อให้คนอื่นที่มีความสามารถมากกว่าเราจะดีกว่า 

บริษัท นูคอร์ เป็นบริษัทที่ผลิตเหล็กที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นบริษัทที่ผมได้นำมาเป็นแบบอย่างในการสร้างองค์กรมาโดยตลอด นูคอร์สร้างระบบขึ้นจากพื้นฐานความคิดที่ว่าคุณสามารถสอนเกษตรกรให้สามารถผลิตเหล็กได้ แต่ไม่สามารถสร้างจิตวิญญาณในการทำงานแบบเกษตรกรให้เกิดขึ้นในตัวคนที่ไม่มีจิตวิญญาณเช่นนี้ได้ ดังนั้นแทนที่จะสร้างโรงงานในเมืองอย่าง พิตสเบอร์กและแกรี่ ซึ่งเป็นเมืองอุตสาหกรรมเหล็ก นูคอร์กลับเลือกเมืองครอฟอร์ดวิลล์ในรัฐอินเดียนา ซึ่งเต็มไปด้วยพื้นที่เกษตรกรตัวจริงที่นอนแต่หัวค่ำ ตื่นแต่เช้าไปทำงานโดยไม่ต้องประกาศให้ใครรู้ นูคอร์ปฏิเสธคนที่ปราศจากจิตวิญญาณในการทำงานเช่นนี้ ทำให้ปีแรกของการตั้งโรงงานอัตราการลาออกของพนักงานจึงสูงถึง 50 % แต่หลังจากนั้นก็ลดต่ำลง เพราะว่าคนที่เหลืออยู่คือ “คนที่เหมาะสม”

นูคอร์จ่ายค่าตอบแทนให้คนงานสูงกว่าบริษัททุกแห่งในโลกเพื่อดึงคนที่ดีที่สุดมาอยู่ด้วย แต่ระบบค่าตอบแทนของนูคอร์จ่ายตามผลงานที่ทำงานกันเป็นทีม โดยค่าตอบแทนที่คนงานได้รับ มากกว่า 50% ขึ้นอยู่กับประสิทธิผลของทีมซึ่งประกอบไปด้วยสมาชิก 20-30 คน สมาชิกของนูคอร์มักจะมาถึงที่ทำงานก่อนเวลางาน 30 นาที เพื่อจัดเตรียมเครื่องมือและเตรียมตัวให้พร้อมที่จะลงมือทำงานทันทีที่เสียงสัญญาณการเข้ากะดังขึ้น

ผู้บริหารนูคอร์คนหนึ่งพูดว่า “คนงานในโรงเหล็กของเรา ทำงานหนักที่สุดในโลก เราจ้างคนงาน 5 คน แต่พวกเขาทำงานราวกับคนงาน 10 คน และเราจ่ายพวกเขาเท่ากับค่าแรงที่จ่ายให้คนงาน 8 คน”

ระบบของนูคอร์ ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อทำให้คนงานที่ขี้เกียจกลายเป็นคนขยันขันแข็ง แต่ต้องการสร้างบรรยากาศการทำงานที่คนที่ทำงานหนักได้ดีและคนที่ขี้เกียจต้องถูกบีบให้ออกไป

นูคอร์ปฏิเสธคติเดิมๆ ที่ว่า คนคือทรัพย์สินที่สำคัญที่สุด สำหรับบริษัทที่ยิ่งใหญ่ คนไม่ใช่ทรัพย์สินที่สำคัญที่สุด “คนที่เหมาะสม คนที่ใช่” ต่างหากที่เป็นทรัพย์สินที่มีค่าที่สุด

นูคอร์เป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงประเด็นสำคัญประเด็นหนึ่งคือ การตัดสินว่าใครคือคนที่เหมาะสม บริษัทที่ยิ่งใหญ่ ให้ความสำคัญกับนิสัยใจคอ มากกว่าการศึกษา ความชำนาญ ความรู้เฉพาะด้านที่สามารถสอนกันได้ พวกเขาเชื่อว่า อุปนิสัย จริยธรรมในการทำงาน สติปัญญาพื้นฐาน การอุทิศตนเพื่อความสำเร็จของงาน และค่านิยม เป็นสิ่งที่ติดมากับตัว

จากตัวอย่างบริษัทที่ยิ่งใหญ่อย่างนูคอร์ ผมได้นำมาเป็นแบบอย่างในการบริหาร การคัดเลือกคนที่มีค่านิยมสอดคล้องกับค่านิยมของบริษัท  เอามาฝึกในสิ่งที่จำเป็นสำหรับภารกิจขององค์กร เราต้องการคนที่ต้องการทำในสิ่งที่ถูกต้องมากกว่า เราไม่ได้สนใจในเรื่องประสบการณ์ของคน

ณ วันนี้ผมได้ตัดสินใจแล้วว่า ... ไม่ว่าโปรซอฟท์จะจ่ายโบนัสให้พนักงานสิ้นปีนี้กี่เดือนก็ตาม แต่สำหรับแม่บ้านบริษัทที่ชื่อ “นุ้ย” จะต้องได้รับโบนัสรวมกับของผม 5 เดือนแน่นอน

Credit : คุณวิโรจน์ เย็นสวัสดิ์ | Facebook