ผมรวยพอแล้ว ที่เหลือผมจะแบ่งปัน

จากชีวิตเด็กบ้านนอก ลูกชาวไร่ชาวนา เดินทางเข้ากรุงเทพเพียงกระเป๋าขาดๆ ใบเดียว เสื้อผ้าที่ใส่ก็ไม่เคยได้ซื้อเพราะรับช่วงต่อจากพี่เขยหรือไม่ก็เป็นคนที่รู้จัก จากวันนั้นถึงวันนี้มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงชีวิตผมเยอะมาก เพราะผมทำงานด้วยความมุ่งมั่น ขยัน ทุ่มเท ทำงานด้วยหัวใจรักรักในงานที่ทำ ผมถือว่าประสบความสำเร็จได้ตามความต้องการแล้ว

ทรัพย์สินเงินทองที่ผมหามาได้ ณ วันนี้ก็คงไม่ได้มากมายอะไรสำหรับคนอื่น แต่สำหรับผมแล้วก็ถือว่าใช้จนวันตายก็คงไม่หมดเพราะผมเป็นคนที่อยู่อย่างสงบ เรียบง่ายและพอเพียง และอีกอย่างผมไม่มีลูก ทำให้ผมไม่มีความโลภและไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกแล้ว

ทรัพย์สินส่วนที่ผมมีอยู่ทั้งหมดจะแบ่งปัน จะให้แก่สังคม ให้คนด้อยโอกาส คนที่ขาดโอกาส การให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการให้โอกาส ผมคงไม่ได้ให้เป็นทรัพย์สินเงินทอง เพราะให้ไปแล้วถ้าไม่รู้จักทำมาหากินก็หมด แต่จะแบ่งปันความรู้ความสามารถ ประสบการณ์ที่ผมมี แบ่งปันเครื่องมือให้ไปหาปลากิน จะสอนวิธีทำเงินจากหนึ่งสมองสองมือให้กับคนรุ่นใหม่ที่ไม่มีทุนแต่มีปัญญา

ตอนนี้ผมได้แบ่งปันความเป็นเจ้าของให้พนักงานโปรซอฟท์ หัวใจโปรซอฟท์ไปมากแล้ว ส่วนที่ผมจะแบ่งปันต่อไปคือเพื่อน SMEs นี่หละครับ นั่นคือที่มาของโครงการ “เพื่อนช่วยเพื่อน”

ผมต้องขอขอบพระคุณลูกค้าที่สนับสนุนส่งเสริมให้โปรซอฟท์เติบโตอย่างต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้ ผมให้สัญญาว่า “ผมและทีมงานโปรซอฟท์ทุกคนจะสร้างสรรค์นวัตกรรมซอฟต์แวร์ให้มีความทันสมัย พร้อมทั้งส่งมอบซอฟต์แวร์และการบริการที่ดีมีคุณภาพระดับโลกตลอดไป”

Credit : คุณวิโรจน์ เย็นสวัสดิ์ | Facebook